ေပါက္ကြဲလႊာ

ဘေလာ့သည္ အလကားရလို႕ အေပ်ာ္ေရးတဲ့ေနရာ.. ဝါသနာပါလြန္းလို႕ မီဒီယာအဆင့္တက္ခ်င္ရင္ website ေထာင္.. အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းမွာေရး .. ဒါပဲ
ဘေလာ့ေလာက္ အလကားေပးတဲ့ေနရာမွာ လူေျပာက္ေသာက္ေရးျဖစ္ေနတာကို ဟိုဟာျဖစ္မွ ဒီဟာေကာင္းမွ ဆိုျပီး လိုက္ေဝဖန္ေနတာ အရမ္းအရမ္းကို အျမင္ကပ္တယ္.. ၾကာပီ

ဘေလာ့ဆိုတာ ညီမတြက္ေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြ ကိုယ္ပိုင္ homepage ေရးသလို.. ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာေတြ ကိုယ္ဖန္တီးထားတာေတြ စုျပီး ေဖာ္ျပတဲ့ ေနရာ လို႕ပဲ သတ္မွတ္တယ္.. တစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလြဲလို႕ ဘာကိုမွ ကိုယ္စားမျပဳဘူး။

အရင္တုန္းက ဟုမ္းေပ့ခ်္ေလးေတြ လုပ္ၾကည့္ဖူးတယ္
ဘေလာ့ေလာက္ အားမရဘူး.. ပံုမွန္ Update လုပ္ဖို႕ အခက္အခဲေလးေတြ ရွိတယ္
ေထြေထြထူးထူး ေရးစရာ အေၾကာင္းလည္း သိပ္မရွိဘူးလို႕ ထင္တာမ်ားတယ္
ဘေလာ့မွာက ကိုယ္ေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အရင္ေရးျပီး ေနာက္မွသူ႕ဆိုင္ရာက႑ထဲ ျပန္ခြဲေပးဖုိ႕ လြယ္တယ္.. အမွားေတြ ျပင္ဖို႕ လြယ္တယ္
ေရးေဖာ္ေတြ ဖတ္ျပီးမေလွာင္မယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိလာတယ္.. အဲ့လိုကြာတယ္
ပါစင္နယ္ဘေလာ့ဆို ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္ရာေရး ေလွ်ာက္ျခစ္ျပီး လႊတ္တင္ထားလို႕ရတယ္.. ျပႆနာမရွိ
ကိုယ့္ပါစင္နယ္ၾကီးကို သူမ်ားမ်က္စိေနာက္ေအာင္ လုိက္ျပသလို လုပ္ေနတာမ်ိဳးက်ေတာ့ ျပႆနာရွိတယ္.. မၾကည့္မိေအာင္ ေနရတာေပါ့
အဲ့ဒါေတြ လိုက္ရွာဖတ္ျပီး ဇာတ္လမ္းျပန္ေရးတာေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ မ်ားပီ
အိမ္သာေဆးရတာ သိပ္စိတ္ညစ္ေပမယ့္ အိမ္သာရွင္းသြားေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တဲ့အေၾကာင္း.. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရးထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္.. အရမ္းရီရတယ္
မဂၢဇင္းဆိုရင္ေတာ့ အဲ့တစ္ေယာက္ေရးတာကို ျပန္ေဖာ္ျပခ်င္မွ ေဖာ္ျပမွာေပါ့

အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေဝဖန္ေနတဲ့လူေတြ မဂၢဇင္းဆိုက္ေတြကို ေက်ာ္ျပီး ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာကိုယ္ေရးတဲ့ လူေတြကို ေဝဖန္ေနတာကို မၾကိဳက္ဘူး

ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္မဟုတ္တဲ့ စာေရးဝါသနာရွင္ေတြကို ေျမေတာင္ေျမွာက္အားေပးခ်င္ရင္ တရားဝင္ဆိုက္ေထာင္ျပီး သူတို႕ေရးတာ ျပန္ေဖာ္ျပေပးေပါ့.. အလကား ေဝဖန္ေနတဲ့လူေတြလည္း တစ္ယူသန္ေတြလို႕ပဲ ျမင္တယ္

တခ်ိဳ႕က ဘေလာ့မွာ ပါစင္နယ္ေတြ မေရးနဲ႕ တို႕.. ဒိုင္ယာရီလို မေရးနဲ႕တို႕ လာေျပာတယ္ကိုး..

စာကိုဒီလိုေရးပံုေထာက္ရင္ ရည္းစား၂ေယာက္ ရွိရမယ္ .. ရုပ္ဆိုးပံုရတယ္ .. အရပ္ပုပံုရတယ္.. ဆိုတာမ်ိဳးက်ေတာ့ သတ္ခ်င္တာေပါ့ေနာ္..

ျပီးေတာ့ စာေရးရင္ ဒီလိုမေရးနဲ႕ ဟိုလိုေရး.. အမ်ားၾကီးမေရးနဲ႕ နည္းနည္းေလးမေရးနဲ႕ စသည္စသည္.. သူတို႕စိတ္ၾကိဳက္မဟုတ္တုိင္း သူမ်ားလြတ္လပ္ခြင့္ကို အသိအမွတ္ မျပဳတာမ်ိဳး ..

ညီမေလး စာလံုးေပါင္း မွားေနတယ္ ဆုိတဲ့ ေဝဖန္ေရးမ်ိဳးကို ႏွစ္သက္ပါတယ္ (ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အေျခခံ ဘာသာစကားကို လူတုိင္းေလးစားဖို႕ တာဝန္ရွိလို႕ပါ။)
ကိုယ္တကယ္မွားေနရင္ရင္ ေဝဖန္ဆံုးမတာကို လက္ခံပါတယ္..

စာေရးတဲ့ထဲမွာ အန္နီေမးရွင္းေတြထည့္တာ မ်က္စိေနာက္တယ္.. စာလံုးေတြအေရာင္မႈန္တယ္.. အဲ့ဒါမ်ိဳးဆို လက္ခံပါတယ္ ျပင္လည္းျပင္ေပးပါတယ္..
ဘေလာ့ေပၚ ေအာ္တိုပေလး သီခ်င္းေတြ မတပ္ထားနဲ႕ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း လက္ခံပါတယ္
စာဖတ္သူဘက္က တကယ္အဆင္မေျပလို႕ ေျပာတာ လက္ခံပါတယ္။ သက္သက္ေခ်းမ်ားတာ လက္မခံပါဘူး ..
ကဗ်ာကို ကာရံမလွလို႕ မဖတ္ခ်င္ဘူးဆို မဖတ္နဲ႕ေပါ့.. မျပင္ႏိုင္ပါ


စာထဲမွာ ဟိုလိုအျမင္ေတြ ဒီလိုအေတြးေတြ ေလွ်ာက္မေရးသင့္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ခံစားလို႕မရပါဘူး။
အေရးအသား အဖြဲ႕အႏြဲ႕ ဆိုတာလည္း တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လက္ခံမိပံုေတြ မတူတိုင္း နားမလည္တိုင္း ကေသာင္းကနင္းေတြ မေရးပါနဲ႕လို႕ မေျပာသင့္ပါ။


လူတိုင္းရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ေနရာမွာ လြတ္လပ္ေနတာေတြအားလံုးကို မၾကိဳက္ဘူး ဆိုလို႕ရွိရင္ ကိုယ့္ဘာသာ အဆင့္ရွိတယ္ လို႕ ယူဆတဲ့ ဒိုမိန္းတစ္ခုေထာင္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ထဲသတ္မွတ္ထားတဲ့ ပံုစံအတိုင္း ေရးမယ့္လူကိုပဲ အေကာင့္ေပးဖြင့္လိုက္ပါ။
ဒါမ်ိဳး သတၱိရွိရင္ လုပ္လိုက္ပါ။ သူေရးေနတဲ့စာ အဆင့္မရွိဘူးထင္ရင္ အေကာင့္ပိတ္ပစ္လိုက္ပါ။



P.S. ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ လိမၼာတယ္လို႕ မေျပာဖူးပါဘူး.. “အေဝဖန္ခံႏိုင္ေသာသူ လိမၼာ၏” ဆိုတဲ့စကားရွိရင္ ကၽြန္မ မလိမၼာဘူးဆိုတာ ပိုျပီးေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ တခါတေလမွပဲ ေဝဖန္တာကို လက္ခံတတ္ပါတယ္။